- dictito
- dictĭto, āvi, ātum, 1, v. intens. a. [dicto], to say often or emphatically; to declare, maintain, assert repeatedly (good prose).I.In gen.:* II.
non, obsecro, es, quem semper te esse dictitasti,
Ter. Ph. 5, 1, 16.; cf. Liv. 3, 20; 9, 18:qui ita dictitat, iis esse metuendum, etc.,
Cic. Verr. 1, 2, 4; 1, 3, 8; 1, 10, 28;2, 1, 8: ut Lacedaemonii suos omnes agros esse dictitarint, quos spiculo possent attingere,
id. Rep. 3, 9: Caelius profectus, ut dictitabat, ad Caesarem pervenit, as he alleged, or pretended, Caes. B. C. 3, 22, 3; cf. id. ib. 3, 32, 4 and 6; Sall. C. 22, 2 Kritz.; Nep. Lys. 1, 4; Liv. 1, 49; 5, 2; Tac. A. 1, 72 al.— Pass. impers.:male dictitatur tibi volgo in sermonibus,
there are bad rumors about you, Plaut. Trin. 1, 2, 62.—In partic., in jurid. lang.:causas,
to plead frequently, Cic. de Or. 2, 13, 56.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.